Deri kur do të jetoj në këtë mjerim! Përse jeta është kaq e padrejtë për mua? Apo ndoshta nuk meritoj dhe unë të jem, e lumtur dhe e gëzuar! Apo mos vallë buzëqeshja nuk ka vend tek unë! Që s’e mbaj mend kur më ka vizituar Lotët dhe hidhërimet më janë bërë shokë t'pandarë Shiko nënë si lozin fëmijët e lagjes sime Sa t'lumtur që janë Sa do të doja që dhe unë të jem në mesin e tyre Të lozi dhe të këndoj së bashku me ta... Nuk dua të jem e vetmuar Jam lodhur duke ecur rrugëve të qytetit e vetmuar e nga të tjerët e nënçmuar Sa do të doja që dhe unë t'kem shoqe dhe shokë Dhe të ndjehem e gëzuar Nënë, më thuaj: A nuk meritoj dhe unë një dhuratë për festat si të gjithë fëmijët e tjerë? Sa do t'doja t'kem veshje të bukur! T'kem çati mbi kokë T'kem miq dhe dashamirë T'kem gëzim dhe dashuri Lotët nga syri pikojnë Përplasen në tokë si shiu që bie Më thuaj nënë, a do t'kem ndonjëherë dhe unë lumturi? Por një këshillë e nënës sime jetën ma ndryshoi: Bija ime, ke frikë All-llahun me një frikë të vërtetë, sepse te All-llahu për të devotshmit ka dhurata shtesë dhe ata kanë të rezervuar shpëtimin. Sepse All-llahu, xhel-le shanuhu, ka bërë dallime mes njerëzve në rizkun e tyre si sprovë dhe provim për ta. Gjithashtu All-llahu, subhanehu ve teala, thotë: ”…Ne bëmë njërin prej jush sprovë për tjetrin se a do të jeni të durueshëm. E Zoti yt është Ai që sheh çdo gjë”. (El-Furkan: 20). Me lot në sy m’u drejtua: dëgjoje oj bija ime e kujtoje dhe këtë hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ku thotë: “Shikova xhennetin dhe pashë se shumica e banorëve të xhennetit janë fukaratë dhe shikova xhehenemin dhe vërejta se shumica e banorëve të xhehenemit janë gratë”. (Buhariu dhe Muslimi). Ehhh, moj bijë mos harro hyrjen e të varfërve në xhennet para të pasurve. Të durojmë dhe pak, oj bija ime, sepse edhe për ne një ditë do të ketë drejtësi e ajo është me rëndësi. Allahu i do durimtarët dhe ka përgatitur shumë dhurata për ta Xheneti është kënaqësia jonë këtë kurrë mos e harro Dhe për të gjithmonë lufto... |
