|
Shkruar nga Xhevrije Dani
|
|
e mėrkurė. 29 qershor 2011 |
Kur të ndalem të mendoj,
për ditët që kaluan bosh,
mërzitem, qaj dhe pendohem.
Çdo minutë për mua ka qenë i shtrenjtë,
mirëpo ikën, shkuan të gjithë pa asnjë vlerë.
Çfarë do t’i them unë Zotit tim
për kohën që më iku pa pendim?
Si do të jap unë llogari,
për moshën më të bukur
që kalova vetëm me shoqëri?
Tash që jam plakur, e jeta më shkoi,
mundohem të gjitha t’i kompensojë,
e entuziazmuar obligimet t’i praktikojë,
dhe Zotit tim gjithnjë falje i kërkoj,
me shpresë që pendimin të ma pranojë!
Amin! |
