webfaqe per femra

MЁNYRA E ABDESIT

Besimi në një Zot të vetëm

Shkruar nga Ebu Bekër Xhabir el Xhezairi
e martë. 26 tetor 2010
Muslimani beson në Allahun e Madhëruar, d.m.th: ai beson në ekzistencën e Allahut të Lartëmadhëruar dhe se Ai është Krijuesi i qiejve e i tokës, Gjithënjohësi i të shfaqurës dhe i të fshehtës, Zoti i çdo gjëje dhe Zotëruesi i tyre. Nuk ka të adhuruar tjetër (me të drejtë) dhe as zot tjetër përveç Atij. Allahu i Madhëruar është i cilësuar me atributet absolute dhe i Pastër nga çdo mangësi. Muslimani e beson këtë si rezultat i udhëzimit të Allahut drejt kësaj, së pari, dhe nga argumentet prej teksteve Hyjnore dhe atyre logjike, së dyti. Argumentet nga tekstet Hyjnore: 1. Vetë Allahu i Madhëruar ka njoftuar për ekzistencën e Tij, për të qenurit e Tij Zot dhe Krijues i gjithçkaje që ekziston, për Emrat dhe Atributet e Tij absolute. Këtë gjë Ai e ka treguar në Librin e Tij të Fisnik, ku thotë: “Padyshim që Zoti juaj është Allahu i Cili krijoi qiejtë dhe tokën në gjashtë ditë, pastaj qëndroi mbi Arsh. Ai sjell natën si mbulesë të ditës dhe secila duke synuar tjetrën pandërprerë; dhe Ai krijoi edhe diellin, edhe hënën, edhe yjet të nënshtruar ndaj Urdhërit të Tij. Padyshim që i Tij është krijimi dhe komandimi. Lartësuar me madhështi qoftë Allahu, Zoti i të gjithë botëve.” [El Araf: 54] Po kështu, Fjala e Tij kur Ai i thirri Musës (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të!) në anën e djathtë të luginës së bekuar, tek pema: “O Musa! Sigurisht që jam Unë, Allahu, Zoti i botëve.” [El Kasas: 30] Allahu i Madhëruar gjithashtu thotë: “Sigurisht që Unë jam Allahu dhe nuk ka të adhuruar tjetër (me të drejtë) përveç Meje, ndaj më adhuro (vetëm Mua) dhe fale namazin për të më kujtuar Mua!” [Ta Ha: 14] Ndërsa në përmendjen e madhështisë së Vetes së Tij dhe të Emrave e Atributeve të Tij, Allahu i Lartëmadhëruar thotë: “Ai është Allahu, përveç të Cilit nuk ka të adhuruar tjetër (të merituar). Ai është Gjithënjohësi i të fshehtës dhe i të shfaqurës. Ai është i Gjithëmëshirëshmi, Mëshirëploti. Ai është Allahu përveç të Cilit nuk ka të adhuruar tjetër (të merituar), por vetëm Ai, Mbizotëruesi, i Shenjti, i Gjithëpërsosuri pa asnjë të metë, Gjithëdhuruesi i sigurisë (besimit), Gjithëvëzhguesi mbi krijesat e Tij, i Gjithëfuqishmi, Urdhëruesi i Papërballueshëm, më i Larti Suprem. Lavdi i qoftë Atij! I Lartë është Ai nga gjithë çfarë i mveshin dhe i shoqërojnë Atij. Ai është Allahu, Gjithëkrijuesi, Shpikësi i Pashembullt i çdo gjëje, Formësuesi i gjithçkaje. Të Tij janë Emrat më të bukur e më të lartë. Gjithçka që ekziston në qiell e në tokë lavdërojnë Atë. E Ai është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.” [El Hashr: 22-24] Po kështu edhe Fjala e Allahut të Madhëruar në lavdërimin e Vetes së Tij: “Gjithë lavdërimet dhe falenderimet janë për Allahun, Zotin e botëve. I Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. I Vetmi Zotërues e Gjithëgjykues i Ditës së Llogarisë.” [El Fatiha: 2-4] Ndërsa ne muslimanëve, Allahu i Madhëruar na është drejtuar me këto fjalë: “Vërtet që ky populli juaj është një i vetëm (i një Feje) dhe Unë jam Zoti juaj, ndaj vetëm Mua më adhuroni!” [El Enbija: 92] Ndërsa në suren el Muminun thotë: “Dhe Unë jam Zoti juaj, ndaj më kini frikë vetëm Mua!” [El Muminun: 52] Po kështu edhe Fjala e Allahut për rrëzimin e supozimit të ekzistencës së një zoti tjetër përveç Allahut, apo të ndonjë të adhuruari tjetër në qiej apo në tokë: “Sikur në ato të dyja (qiej e tokë) të ekzistonin zotëra të tjera përveç Allahut, padyshim që ato të dyja do të shkatërroheshin. I Lartësuar dhe i Pastër është Allahu, Zoti i Arshit, nga çfarë i mveshin Atij.” [El Enbija: 22] 2. Njoftimi i mëse njëqind e njëzet e katër mijë pejgamberëve e të dërguarëve të Allahut për ekzistencën e Allahut të Madhëruar, për të qenurit e Tij Zot të gjithçkaje që ekziston, për krijimin e Tij dhe Komandimin e Tij në të, për Emrat dhe Atributet e Tij. Allahu i Madhëruar i ka folur çdonjërit prej të dërguarve apo lajmëtarëve, ose ka dërguar tek ai të dërguar (engjëll), ose i ka frymëzuar atij në zemër e mendje, gjë nga e cila bindet qartë se ajo është Fjalë e Allahut dhe shpallje e Tij tek ai. Sigurisht që njoftimi i një numri kaq të madh prej krijesave më të zgjedhura dhe më të mirëve të gjithë njerëzimit, njoftimi i këtyre është absurde të mohohet nga mendja njerëzore ashtu si dhe është absurde gjithashtu marrëveshja e të gjithë atyre që të gënjejnë e mashtrojnë, si dhe të njoftojnë për diçka që ata nuk e dinë e nuk e kanë vërtetuar, duke e thënë prerë se ajo është e vërtetë dhe e saktë. E si mund të ketë qenë diçka e atillë prej tyre kur ata janë prej njerëzve më të mirë, më të pastër në shpirt, më të plotë në të mendje e të gjykuar dhe më të sinqertit në fjalë?! 3. Besimi i biliona njerëzve dhe bindja e tyre për ekzistencën e Zotit të Lartëmadhëruar, adhurimi dhe bindja ndaj Tij e tyre është argument i gjallë për këtë. Si të mos jetë kështu kur zakoni njerëzor është që ata e besojnë një person të vetëm apo dy kur njoftojnë për diçka, aq më tepër nëse do të ishte një grup i madh njoftuesish, apo i gjithë populli, apo një numër i paimagjinuar njerëzish?! Shoqëruar kjo me dëshminë e mendjes dhe natyrshmërisë njerëzore për saktësinë e asaj në të cilën ata kanë besuar, kanë njoftuar, kanë adhuruar dhe janë afruar tek Allahu me të. 4. Njoftimi i miliona dijetarëve të mëdhenj për ekzistencën e Allahut, për Emrat dhe Atributet e Tij, për të qenurit e Tij i vetmi Zot dhe Hyjni, për Fuqinë e Mundësinë e Tij për çdo gjë. E se për këtë shkak, ata e kanë adhuruar dhe i janë bindur Atij, kanë dashur dhe urrejtur për hir të Tij. Argumentet nga logjika e shëndoshë: 1. Ekzistenca e gjithë këtyre botëve (specieve të gjallesave) të shumëllojshme e të ndryshme dëshmon për ekzistencën e Krijuesit të tyre dhe se Ai është Allahu i Madhëruar, pasi që nuk ka ndonjë tjetër që të ketë pretenduar se ai është krijuesi i të gjitha këtyre botëve, përveç Allahut të Madhëruar. Po kështu, mendja njerëzore e konsideron absurde ekzistencën e diçkaje pa qenë dikush që ta ketë bërë atë. Madje ajo refuzon edhe ekzistencën e gjësë më të vogël pa autorin e saj, si ekzistenca e bukës pa bukëbërësin e saj, apo një vend i shtruar pa qenë dikush që ta ketë shtruar atë. Atëherë si është çështja me gjithë këto botë të mëdha e të përkryera prej qiellit dhe çfarë ai përfshin prej orbitave, diellit, hënës e planeteve; të gjitha me përmasa të ndryshme, me largësi e lëvizje të ndryshme nga njëra-tjetra, si dhe prej tokës e çfarë Allahu ka krijuar në të prej njerëzve, xhinëve dhe kafshëve me të gjitha llojet e speciet e tyre, si dhe me ndryshimin e ngjyrave e gjuhëve të tyre, apo dallimin në kapacitetin e të kuptuarit të tyre dhe veçoritë e aftësitë e tyre. Po kështu edhe ato që ka futur në tokë prej xeherorëve të ngjyrave e dobive të ndryshme, apo lumenjve që rrjedhin nëpër tokë dhe rrethimin e dheut të saj me ujin e detërave e oqeanëve. Apo ato që mbijnë në të prej bimëve e pemëve me fryte, shije, aromë, dobi e veçori të ndryshme. 2. Ekzistenca e Fjalës së Allahut të Lartësuar para duarve tona dhe të cilën ne e lexojmë, meditojmë në të dhe i perceptojmë domethëniet e tij, është një argument i qartë për ekzistencën e Allahut të Lartësuar, pasi që është absurde të ekzistojë fjalë pa pasur folës të saj, dhe as thënie pa thënës të saj. Kështu që Fjala e Allahut të Madhëruar argumenton për ekzistencën e Tij, e veçanërisht kur Fjala e Allahut ka përfshirë kushtetutat më të palëkundura e të përsora që ka njohur ndonjëherë njerëzimi, ligji më i përsosur i cili ka realizuar interesa të mëdha për njerëzimin. Ashtu si ka përfshirë gjithashtu edhe teoritë shkencore më të vërteta dhe shumë prej çështjeve të botës së fshehtë dhe ngjarjeve prehistorike, duke qenë i sinqertë në të gjitha këto. Me gjithë kalimin e kohës, asnjë prej ligjeve të tij nuk ka dalë i pavlefshëm dhe i padobishëm, pavarësisht nga ndryshimi i kohës dhe vendit. As nuk është hedhur poshtë ndonjë prej teorive shkencore që gjenden në të, e as nuk ka dalë ndryshe nga njoftimet e tij për të fshehtën. Po ashtu, nuk ka mundur të guxojë askush prej historianëve që të përdhosë ndonjë prej historive të përmendura në Kuran, apo të përgënjeshtrojë e refuzojë ndonjë prej ngjarjeve historike të përmendura në të. Fjalë të atillë, të urtë e të vërtetë, është absurde që mendja njerëzore t’ia adresojë dikujt prej njerëzve, pasi që ajo është mbi mundësitë e aftësitë njerëzore dhe mbi kapacitetit të njohurive të tyre. Përderisa rrëzohet pretendimi se ai (Kurani) është prej fjalëve të njerëzve, atëherë ai është Fjalë e Krijuesit të njerëzve dhe ai është argument për ekzistencën e Allahut të Madhëruar, për Dijen, Fuqinë dhe Urtësinë e Tij absolute. 3. Ekzistenca e këtij sistemi të përsosur të ekspozuar në ligjet universale të krijimit dhe formimit të gjithësisë, shpikja dhe zhvillimi i të gjitha krijesave të gjalla në këtë ekzistencë. Të gjitha ato janë të nënshtruara para këtyre ligjeve të caktuara nga Allahu dhe të kufizuara me to, pa pasur mundësi të dalin nga ato në asnjë rast. Kështu për shembull, njeriu në fillim të krijimit të tij është një pikë uji në vezoren e nënës së tij, pastaj kalon nëpër disa faza të çuditëshme, në të cilat nuk mund të ndërhyjë veçse Allahu i Madhëruar, dhe më pas ai del njeri i përkryer. Kjo, në fazën e krijimit dhe formimit të tij, ndërsa e njëjta gjë thuhet edhe kur ai rritet e zhvillohet, që në foshnjëri e fëmijëri, rini e fuqi, thyerje në moshë e pleqëri. Këto ligje të përgjithshme që janë tek njeriu dhe kafsha, janë të njëjtat tek pemët e bimët, në orbitat e larta dhe trupat qiellorë. Të gjitha ato i nënshtrohen ligjeve të lidhura me to, nga të cilat nuk mund të dalin e të devijojnë. E nëse ndodh që ato të devijojnë nga rruga e tyre, apo ndonjë prej sistemeve diellore të dalë nga orbita e tij, atëherë e gjithë bota do të mbaronte dhe jetës së kësaj bote do t’i vinte fundi. Me argumente të tilla logjike e Hyjnore, muslimani beson në Allahun e Madhëruar, në të qenurit e Tij Zot i çdo gjëje, i Adhuruari i merituar i të mëhershmëve e i të mëvonëshmëve. Mbi këto baza të besimit dhe bindjes ndërtohet jeta e muslimanit në të gjitha aspektet e saj. Shkëputur nga libri “Minhaxhu el Muslim” Përktheu: Bledar Albani