Cilësia e gjashtë

Gruaja muslimane duhet të jetë kursimtare dhe të mos harxhojë pa nevojë. Ajo nuk krenohet me pasurinë e burrit të saj, nëse është i pasur, dhe as nuk ankohet nga varfëria, nëse burri i saj nuk është i pasur, pasi di si t’i shpenzojë paratë e saj. Gruaja muslimane duhet të jetë bujare e jo koprrace, është gjithmonë e kënaqur me atë që i ka dhuruar Allahu nga pasuria e kësaj bote.

Gruaja në shtëpinë e burrit të saj është besnike ndaj pasurisë së tij, kujdeset për të dhe ruan çdo send prej pasurisë së burrit të saj, qofshin ato para, ar, argjend apo mobilie, dhe nuk i lejohet asaj ta shfrytëzojë pasurinë e burrit përveçse me lejen e tij. Pejgamberi salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Gruaja është çobaneshë në shtëpinë e burrit të saj dhe ajo është përgjegjëse për tufën e saj (për pasurinë e burrit të saj).” Buhariu dhe Muslimi.

Kurse Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë: “Është pyetur Pejgamberi salallahu alejhi ue selem: “Cilat grua është më e mira?” Pejgamberi salallahu alejhi ue selem tha: “Ajo e cila të gëzon kur ta shikosh, të dëgjon kur e urdhëron dhe nëse ai urren diçka, nuk e kundërshton atë qoftë ajo ndaj vetes së saj apo pasurisë së saj.” Nesaiu, Hakimi, shejh Albani ka thënë se hadithi është hasen. Shih Es-Sahiha nr. 1838.

Po ashtu, Ebi Umame el Bahilij, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “E kam dëgjuar Pejgamberin salallahu alejhi ue selem në hutben e tij në vitin e haxhit lamtumirës dhe ndër të tjerash ka thënë: “Mos të shpenzojë gruaja asgjë nga pasuria e shtëpisë së burrit të saj pa lejen e burrit të saj.” I thanë të pranishmit: “O i Dërguar i Allahut, as ushqimi (nuk i lejohet asaj të shpenzojë)? Pejgamberi salallahu alejhi ue selem i tha: “Kjo (ushqimi) është pasuria jonë më e mirë.” Tirmidhiu, Ibn Maxhe dhe të tjerë. Shejh Albani ka thënë se hadithi është hasen. Shih Sahih Ibn Maxhe 2/31.

Gruaja muslimane duhet të dijë se si t’i koordinojë punët e saj dhe të shpenzojë prej pasurisë së tij duke mos e tepruar, është e kënaqur me atë që i ka dhuruar Allahu i Lartësuar.
Gruaja kursimtare u nënshtrohet urdhrave të Allahut të Lartësuar dhe çdo grua duhet të dijë se:
1. Allahu i Madhëruar i ka poshtëruar ata të cilët shpenzojnë shumë. Ai thotë: “Ata që shpenzojnë tepër (mastrafxhinjtë) janë vëllezër (në veprim) të djajve (shejtanëve).” (El Isra, 27)

2. Allahu i Madhëruar i ka lavdëruar ata të cilët kursejnë. Ai thotë: “Edhe ata që kur shpenzojnë nuk e teprojnë e as nuk janë dorështrënguar, por mbajnë mesataren e janë të matur.” (El Furkan, 67)

3. Gjithashtu shpenzimi i tepërt të largon nga përmendja e Allahut, saqë njeriu e harron Allahun dhe Ditën e Gjykimit, shpreson se do të jetojë gjatë në këtë botë dhe fillon ta dojë edhe më shumë dynjanë.
Për këto shkaqe, gruaja nuk duhet të mburret me pasurinë e burrit të saj (apo të sajën) nëse është i pasur dhe gjithashtu nuk duhet ta shpenzojë pasurinë e tij pa nevojë apo ta teprojë duke shpenzuar, sidomos përpara njerëzve të tjerë apo përpara grave të tjera në veçanti (duke u mburrur se burri i saj është i pasur apo i jep asaj shumë para për të shpenzuar, gjë që e bën gruan tjetër të lakmojë apo të kërkojë nga burri i saj të njëjtën gjë).

Gruaja muslimane e di se pasuria e kësaj bote është kalimtare dhe gjithashtu është përgjegjësi për të cilën do të pyetemi në Ditën e Gjykimit. Pejgamberi salallahu alejhi ue selem në hadithin që transmeton Ebi Berze ka thënë: “Dhe (do të pyetet) për pasurinë e tij se ku e ka fituar dhe ku e ka shpenzuar.” Tirmidhiu. Shejh Albani ka thënë se hadithi është sahih. Shih Es-Sahiha 946.
Gjithashtu edhe kënaqësia e saj me atë që i ka dhuruar Allahu i Lartësuar është shkak që ajo mos të ankohet te burri i saj për skamje nëse burri i saj nuk është i pasur.

“Dhe prej simptomave të cilat tregojnë se gruaja është e kënaqur me atë që i ka dhuruar Allahu i Lartësuar asaj dhe burrit të saj është kur ajo i sheh mundësitë e burrit të saj dhe shpenzon para sipas mundësisë së burrit të saj, nuk shpenzon pa nevojë dhe gjithashtu nuk e lodh burrin duke i kërkuar gjëra të panevojshme apo gjëra të cilat nuk janë të patjetërsueshme nga gjërat e kësaj bote, në veçanti nëse burri i saj nuk i ka këto mundësi. Kjo e mërzit atë shpirtërisht për shkak se ai nuk ka mundësi t’ia plotësojë këto dëshira gruas së tij dhe i vjen keq të paraqitet para gruas së tij si një burrë i cili nuk ka mundësi t’i përmbushë kërkesat e gruas së tij.

Për këtë shkak, gruaja muslimane duhet të jetojë gjithmonë me burrin e saj e kënaqur me atë që i ka dhuruar Allahu nga pasuria e kësaj bote dhe mos të vështrojë atë që kanë gratë e tjera.” (Avdetul Hixhab 2/491)
Për këtë duhet që gratë muslimane ta kenë frikë Allahun dhe të jetojnë jetën e kësaj bote duke qenë të kënaqur me atë që u ka dhuruar Allahu i Lartësuar. Disa prej njerëzve të devotshëm kanë thënë: “O biri i Ademit, nëse vazhdon rrugën duke qenë i kënaqur me atë që të ka dhuruar Allahu, atëherë gjëja më e vogël që ke do të të mjaftojë ty. Në qoftë se nuk e ndjek këtë rrugë, atëherë e gjithë dynjaja dhe çka ka në të nuk do të të mjaftojë ty.”

Grua e devotshme dhe e mençur është ajo e cila i shikon ato gra të cilat e kanë gjendjen edhe më të keqe se ajo si në vendbanim ashtu edhe në ushqim dhe veshmbathje dhe kur i shikon ato e falënderon Allahun për atë që i ka dhuruar Allahu dhe është e kënaqur me pasurinë që ka. Këtë e bën duke praktikuar këshillën e Pejgamberit salallahu alejhi ue selem, që thotë: “Shikoni ata të cilët janë më poshtë se ju dhe mos i shikoni ata të cilët janë më lart se ju sepse kjo është më e mirë që ju mos t’i përbuzni mirësitë e Allahut ndaj jush.” Muslimi në Ez-Zuhd nr. 2963 dhe Buhariu në Er-Rikak.

“Së fundi, o ti grua muslimane, dije se të kënaqurit me atë që të ka dhuruar Allahu konsiderohet prej cilësive më të mira të një gruaje muslimane sepse ajo me këtë cilësi është mbështetur tek Allahu, është e kënaqur me caktimin e Allahut dhe me këtë jeton jetën e saj. Kjo e bën atë të jetojë e qetë, e lumtur dhe pa xhelozi, e cila ia shkatërron jetën asaj duke menduar gjithmonë se si të pasurohet apo se si ta bëjë shtëpinë si gratë e tjera apo si të blejë fustane apo ar si shoqet e saj.” (Vesaja ve Nesaih lin-nisa f.65 Maxhid Sulejman Devdin)



Përktheu: Eroll Nesimi