|
Shkruar nga Jeta
|
|
e shtunė. 29 nėntor 2008 |
Ç’janë këta lot?
Përse sytë e mi lotojnë!
Ç’është ky pikëllim?
Në zemër ky rënkim!
Eh, si kam jetuar!
Në gjëra të kota kam shpresuar.
Veç tek kënaqësitë e kësaj bote,
unë kam lakmuar.
E penduar para Zotit...
Kërkoj falje dhe shpëtim.
Ti më shpëto, Ti më udhëzo!
Ti nga e ndaluara, o Zot, më largo!
Pse?
Pse lotët s’pushojnë?
Pse sytë e mi s'thahen?
Përse pa pushim rrjedhin lotët e mi?
A thua lot pendimi janë?
Që nga sytë e mi s'ndahen?
Pse pyetjet s’dinë të ndalen?
Pse isha e verbër?
Kah e mira s'shkoja,
veç tek e ndaluara unë gjithmonë lakmoja.
Falëm, o Zot!
Të lutem për çdo gabim.
E penduar para teje
kërkoj falje e shpëtim!
I vetmi je Ti, o All-llah!
që fal e mëshiron.
E falësit shumë i do.
Të përulem, të përgjërohem.
Që të fitoj faljen tënde,
unë gjithmonë do mundohem.
Shpresa për faljen tënde
kurrë nga unë s'largohet.
Të lutem, o All-llah!
nga e ndaluara më largo!
E në rrugë të drejtë, të lutem më udhëzo!
Këta lot pendimi
në lumturi të fesë islame, m’i shndërro!
|
