|
Shkruar nga Sahit Qerimi
|
|
e shtunė. 29 nėntor 2008 |
Të më njohësh do të thotë të të shprehem Ty,
Të ta them atë që thellë zemra e mban në dry.
Ë, si thua të t’i them ato fjalë,
Që burojnë nga zemra e thuhen me mall,
Eh "Të dua" janë fjalët që Ty t'i shpall.
Por jo, jo, ato nuk janë vetëm fjalë,
Sepse kuptimi i tyre është dhe më i gjatë...
"Të dua", ky nuk është fillimi,
Ndoshta do të pyesësh, e pra si qenka kuptimi?
"Të dua" për mua ka kuptim të dyfishtë,
Njëra është fjalë që "thuhet", e tjetra se e "ndjen" me shpirt.
Për atë fjalë që "thuhet" dhe bëre ca llafe,
Ndërsa për atë "ndjenjën", zemra është matëse.
Zemra ime diti të mas që nga fillimi,
E fillimi ynë ishte takimi.
Eh, sa matëse e mirë që është zemra,
Që ta thotë atë çfarë ka brenda.
Eh, ai takimi ynë i parë,
Elhamdulilah, që për ne ishte i mbarë.
Dëshiron ta dish mendimin tim për Ty në atë takim,
E pra, Ti ishe hyria e kësaj bote për mua, Ti ishe gëzimi im.
Po mes nesh si shkoi dashuria më pas,
Me mburrje e them se ajo shtohej pa masë.
E tërë kjo ngase të kam zgjedhur muslimane të mirë,
Që më gëzon shumë sa herë të shoh në fytyrë.
E tillë je e shpresoj të mbesësh kështu e ime grua,
E lus All-llahun që të na bashkoj në Xhenet dhe ti të
jesh "hyri symadhe" për mua.
|
